رویش بهار

خدا رحمت کند مادرم را
یکی از راه‎های تربیتی وی این بود که هرگاه از ما خلافی می‎دید، دیگر کار به ما نمی‎داد و نمی‎گذاشت در خانه کار کنیم؛ یعنی ظرف شستن و دوخت و دوز و مانند آنها را از ما سلب می‎کرد و از این طریق کار را پیش ما ارزشمند می‎ساخت.

امروزه بسیاری از ما دقیقاً بالعکس عمل می‎کنیم؛ یعنی وقتی بچه خلافی کرد او را به کار وا می‎داریم یا اگر اذیت کرد، کار او را دو برابر می‎کنیم.
در نتیجه، چنین بچه‎ای کار را تنبیه تلقی می‎کند، در حالیکه ما بیکاری را به عنوان تنبیه تلقی می‎کردیم.
 آیت الله حائری شیرازی
https://telegram.me/mazraeha